Bij Conceito maken we onszelf van tijd en afstand. De tijd komt van ver, het was al in de jaren 40 dat de wijngaarden begonnen. De afstand is niet minder, de Douro Superior is altijd ver van alles geweest. Moderniteit heeft dit allemaal gecomprimeerd.
Afwijkingen en tijden opgelost in eenvoudige oplossingen. Weg, toegang, nabijheden. We hadden de droom om het mengsel van onze zon en onze grond te verbeteren en we namen dit terroir over de hele wereld. Liefde voor ons land, liefde voor ons werk.
Plotseling, onze wijnen, de synthese van onze plaats en onze toewijding, reisde de wereld rond en werden overal in glazen gegoten op tafels. Met hen die we hebben gereisd, kijk altijd uit naar thuis. Van elke reis brachten we een nieuwe droom, een nieuwe ambitie. Soms een vriendschap, andere keren een wijn, een project op een ander continent, een nieuwe leerling met dat van ons land.
De afstand is korter vandaag en de tijd wordt in de toekomst geprojecteerd. In elke fles die we wegstoppen, wetende dat het meer zal geven in een jaar, in vijf, in tien. Dan, wacht deze tien jaar om het wachten te koesteren, geniet van onze veroordeling. Altijd een voet in de Douro, altijd onze erfenis, deze trots en deze verantwoordelijkheid. Portugal in de wereld, nieuwe routes door de zeeën traceren, ons land meenemen.
In een vortex, tijd en afstand wazig, blijft maar één emotie over, een rilling. Concepteer.
Bij Conceito maken we onszelf van tijd en afstand. De tijd komt van ver, het was al in de jaren 40 dat de wijngaarden begonnen. De afstand is niet minder, de Douro Superior is altijd ver van alles geweest. Moderniteit heeft dit allemaal gecomprimeerd.
Afwijkingen en tijden opgelost in eenvoudige oplossingen. Weg, toegang, nabijheden. We hadden de droom om het mengsel van onze zon en onze grond te verbeteren en we namen dit terroir over de hele wereld. Liefde voor ons land, liefde voor ons werk.
Plotseling, onze wijnen, de synthese van onze plaats en onze toewijding, reisde de wereld rond en werden overal in glazen gegoten op tafels. Met hen die we hebben gereisd, kijk altijd uit naar thuis. Van elke reis brachten we een nieuwe droom, een nieuwe ambitie. Soms een vriendschap, andere keren een wijn, een project op een ander continent, een nieuwe leerling met dat van ons land.
De afstand is korter vandaag en de tijd wordt in de toekomst geprojecteerd. In elke fles die we wegstoppen, wetende dat het meer zal geven in een jaar, in vijf, in tien. Dan, wacht deze tien jaar om het wachten te koesteren, geniet van onze veroordeling. Altijd een voet in de Douro, altijd onze erfenis, deze trots en deze verantwoordelijkheid. Portugal in de wereld, nieuwe routes door de zeeën traceren, ons land meenemen.
In een vortex, tijd en afstand wazig, blijft maar één emotie over, een rilling. Concepteer.
